Skip to main content
Theme
Nederlands

Leonardo da Vinci

Rinus Roelofs

Schilder, beeldhouwer, architect, ontwerper, theoreticus, ingenieur en wetenschapper, Leonardo da Vinci is het schoolvoorbeeld van de homo universalis.

Schilder, beeldhouwer, architect, ontwerper, theoreticus, ingenieur en wetenschapper, Leonardo da Vinci is het schoolvoorbeeld van de homo universalis. Zijn talrijke schetsen en aantekeningen voor schilderijen en technische ontwerpen zitten vol originele ideeën. Hoewel diverse werken nooit werden voltooid en de tijd niet hebben overleefd, beïnvloedde zijn werk generaties kunstenaars en wordt hij nog steeds vereerd als een universeel genie. Maar hij was ook een mens die moest nadenken en redeneren, en daarbij nog wel eens een foutje beging. Het maken van fouten heeft in de wetenschap regelmatig geleid tot nieuwe ontwikkelingen en tot denken in minder voor de hand liggende richtingen. En Leonardo da Vinci is juist daarin een van de grote voorbeelden. Hoe kunnen we zijn manier van denken herleiden uit zijn werk?

Rinus Roelofs (1954) is beeldhouwer. In zijn werk tracht hij zijn fascinatie voor wiskundige structuren te verbeelden. Grote voorbeelden voor hem zijn M.C. Escher en Leonardo da Vinci. De werken van deze kunstenaars, en dan met name de schetsboeken, zijn belangrijke inspiratiebronnen voor hem.

Interessante links
Artikel Scientific American
Lost in Triangulation: Leonardo da Vinci's Mathematical Slip-Up
Persoonlijke website van wiskundige en kunstenaar Rinus Roelofs
KennisLink Leonardo da Vinci: een echte alleskunner

Also in this series

See also

Placeholder
Ann Meskens, Johan van Benthem, Bert Keizer, René Boomkens
Nederlands

Door het Oog van de Filosofie is een programma van de Groninger Stichting voor Wijsbegeerte, Cultureel Studentencentrum Usva en Studium Generale Groningen waarin filoso

Arts, Culture and Media Lustrum Lecture
Stefan Collini, Pascal Gielen, Liesbeth Korthals Altes
Universities and the Democratization of Culture
English

The process commonly referred to as the ‘democratization of culture’ involves not only a pluralization of the categories of art and culture, that is, the acceptance of a much wi