Het uiteenvallen van de supercontinenten
Hoe kan het dat continenten verschuiven? Hoe zag de wereld er vroeger uit? Deze vragen en de drijvende krachten hierachter worden uitgelegd.
In de ontwikkelingsgeschiedenis van de aarde hebben continenten zich meerdere keren tot één groot supercontinent verzameld, om vervolgens in gewijzigde vormen weer uiteen te drijven. Onze huidige continenten zijn ca. 200 miljoen jaar geleden ontstaan uit het laatste supercontinent Pangea. Het uiteendrijven van continenten heeft enorme invloed gehad op de verspreiding van dieren en planten over de aarde. Wegeners hypothese van continentverschuiving (1912) vormde een vroege opmaat tot de formulering van de theorie van de plaattektoniek, in de jaren 60 van de vorige eeuw. Continentverschuiving werd daarbij in één samenhangend kader geplaatst én verklaard met het voorkomen van aardbevingen, vulkanisme en gebergtevorming. Rinus Wortel gaat in op continentverschuiving en de enorme betekenis van de theorie van plaattektoniek voor de ontwikkeling van de aardwetenschappen.
Rinus Wortel is hoogleraar Geofysica/Tektonofysica aan Universiteit Utrecht, sinds 1989. Zijn onderzoek richt zich op de fysische aspecten van de plaattektoniek, met speciale aandacht voor de geodynamische ontwikkeling van het Middellandse-Zeegebied, de complexe contactzone tussen de Euraziatische en Afrikaanse platen.
Interessante links
KNAW RInus Wortel
YouTube Ice Age 4: Continental Drift
Website Science Dump Earth 100 million years from now
