Politieverhoren & alarmgesprekken

Hoe worden rechercheurs en centralisten van de 112-alarmcentrale getraind in het voeren van efficiënte gesprekken? Hoe ver mag een Nederlandse rechercheur gaan bij het verhoren?

Sommige gesprekken hebben grote consequenties. Stel je bent getuige van een gewelddadige overval op een juwelier en jebelt in paniek 1-1-2. Hoe kan de centrale telefonist dan zo snel mogelijk duidelijk krijgen wat er aan de hand is en welke hulpdienst je nodig hebt: politie of misschien ook ambulance? Iedere seconde telt en een efficiënt verloop van dit gesprek kan van levensbelang zijn. Of, iets minder makkelijk voor te stellen, je wordt verdacht van deze overval en in de verhoorkamer ondervraagt een rechercheur je over je mogelijke betrokkenheid. Hoe verloopt dit gesprek? Zijn alle trucs die je uit Amerikaanse politieseries kent geoorloofd en hoe komt het echte verhaal uiteindelijk in het politiedossier terecht?

Rechercheurs en centrale telefonisten van 1-1-2- worden getraind in het efficiënt voeren van gesprekken. Hoe ga je om met een emotionele beller? Hoe begin je een politieverhoor: confronterend of juist open om te voorkomen dat de verdachte dicht klapt? Taalwetenschappers analyseren dit soort professionele gesprekken. Zij kijken op de millimeter wat de gevolgen zijn van een bepaalde openingszin of de volgorde van de gestelde vragen. Waarom werd de openingszin ‘Alarmcentrale 112, wie wilt u spreken?’ veranderd? Hoe worden rechercheurs getraind in het voeren van efficiënte gesprekken? Welke gespreksstrategieën hebben ze ter beschikking? En hoe ver mag een Nederlandse rechercheur gaan?

Femke Kramer spreekt met Tom Koole, hoogleraar communicatie- en informatiewetenschappen (RUG) die onderzoek doet naar 1-1-2-alarmgesprekken en recherchepsycholoog Jos Hoekendijk, docent verhoortechniek aan de School voor Recherche van de Politieacademie en als adviseur betrokken bij verhoren in grote strafzaken.

Interessante links
Website RUG - Projecten Tom Koole
YouTube - De praktijk van het politieverhoor