'Hij weet niet dat er in mijn ballpointpunt ook een kogel zit.'
Ellen Deckwitz, De steen vreest mij, 2011
Het werk van schrijver, dichter en literatuurwetenschapper Ellen Deckwitz (Deventer, 1982) is een mix van donker en licht, van lach en mokerslag. Niet voor niets noemde collega Ingmar Heytze haar oeuvre de liefdesbaby van Mary Poppins en Tim Burton.
Gastschrijverschap
Sinds 1986 is aan de Rijksuniversiteit Groningen elk najaar een gastschrijver verbonden. De gastschrijver verzorgt openbare lezingen en een reeks werkcolleges. Gastschrijvers aan de Groningse universiteit waren onder meer Dick Hillenius, Doeschka Meijsing, Willem Wilmink, Monica van Paemel, Willem Jan Otten, Gerrit Krol, Nelleke Noordervliet, Bernlef, Rutger Kopland, Joost Zwagerman, Thomas Rosenboom, Bas Heijne, Koos van Zomeren, Tonnus Oosterhoff, Marjolijn Februari, Esther Jansma, Kader Abdolah, Arthur Japin, Annejet van der Zijl, Hans Aarsman, Marjoleine de Vos, Joost de Vries en P.F Thomése. In 2010 werd het 25-jarig bestaan gevierd met optredens en werkgroepen van diverse schrijvers en zangers van popsongs, met Spinvis, Typhoon, Huub van der Lubbe, Stef Bos, Ellen ten Damme, Jan Rot en Freek de Jonge. De organisatie van het Gastschrijverschap is in handen van de RUG en Studium Generale Groningen.
In de werkcolleges geeft Ellen Deckwitz studenten een training in het schrijven van drie verschillende tekstsoorten: columns, korte verhalen en poëzie.
Wat is het nut van letteren anno 2017? Zijn de inhoudelijke veranderingen een teken dat de literatuur zich in het nauw bevindt?
Qua lezersverwachting maakt het een groot verschil wat voor label de auteur op zijn tekst plakt: van een toneelmonoloog verwacht de lezer iets anders dan van proza of een essay.
Tegenwoordig lijken de grenzen van de literatuur steeds doorschijnender te worden: poëzie begint meer en meer op proza te lijken.
Programmamaker en journalist Bram Douwes gaat in gesprek met Ellen Deckwitz over haar leven en werk.
