Idealen en werkelijkheid
In ons persoonlijk leven omringen we ons graag met liefde, passie en tederheid. We wonen samen met onze geliefde, geven liefde aan kinderen, familie en vrienden. Van mensen die ons na aan het hart gaan, zien we graag dat het hun goed gaat. Hoe anders is dat in de buitenwereld! Zodra de afstand tot andere mensen toeneemt, accepteren we hun lijden. Sterker nog: we consumeren en recreëren rustig verder, ondanks het lijden van anderen. En lijden is er – vaak wat verder weg – genoeg.
De wijsbegeerte en ook de schone letteren hebben veel behartenswaardigs gezegd over deze kloof tussen de liefdevolle privésfeer en de hardvochtige openbaarheid. Aan maatschappelijke idealen, utopieën en goede bedoelingen heeft het ons ook niet ontbroken de afgelopen eeuwen. Toch wisten we de hemel niet naar beneden te trekken en bleef de politiek het grondgebied van de vuile handen en de dubbele moraal.
In zijn boek Staat van tederheid. Tussen beest en supermens stelt Remko van Broekhoven zich de vraag of we ons hierbij neer moeten leggen. Is het niet mogelijk om liefde en tederheid tot richtsnoer te maken van onze houding jegens anderen? Is op liefde een zinvolle politiek te funderen? Zijn liefde, passie en tederheid de factoren die de mens succesvol kan inzetten bij zijn pogingen de hedendaagse global village te veranderen?
Het boek sluit aan bij het thema van de Maand van de Filosofie: ‘het redelijke beest’.
Remko van Broekhoven is docent aan de Hogeschool Utrecht, politicoloog en geëngageerd journalist. Hij wordt geïnterviewd door Vincent Bekkering, docent filosofie aan het Stad-Groningse Praedinius Gymnasium.
Georganiseerd ism. boekhandel selexyz scholtens