De veroudering voorbij

Mensen zullen langer gezond blijven en ouder worden, maar kan ouderdom uiteindelijk ook worden genezen – en staat dit gelijk aan een gelukkiger leven?
Gedurende de afgelopen 150 jaar is de gemiddelde levensverwachting van de mens spectaculair gestegen. Deze levensduurverlenging, van 45 jaar in 1850 naar 85 jaar in 2015, is niet spontaan tot stand gekomen. Integendeel, op grond van voortschrijdend wetenschappelijk inzicht in de oorzaken van ziekten is een veelheid aan maatregelen genomen die deze levensduurverlenging tot stand hebben gebracht. Waren de meeste van deze maatregelen tot nu toe geënt op het voorkómen van ziekten in pasgeborenen en jong volwassenen, in de komende decennia zullen deze gericht zijn op het voorkomen, genezen en vertragen van ziekten in ouderen. Als de maatschappij bereid en in staat is om blijvend te investeren in onderzoek en innovatie op het gebied van (basale) verouderingsbiologie, zullen we in de komende decennia in staat zijn om in te grijpen in het verouderingsproces. Mensen zullen langer gezond blijven. Slecht functionerende weefsels en organen kunnen worden vervangen. Het einde van de zich al 150 jaar voortdoende verlenging van de levensverwachting is nog (lang?) niet in zicht.

Gerald de Haan geeft een korte presentatie en gaat daarna in gesprek met medisch ethicus Menno de Bree over de voors en tegens van toekomstige ingrepen in het verouderingsproces. Gespreksleider is Menno Gerkema.

Gerald de Haan is als hoogleraar moleculaire stamcelbiologie aan de Rijksuniversiteit Groningen en het UMCG verbonden. Hij is tevens wetenschappelijk co-directeur van het European Research Institute for the Biology of Ageing (CERIBA), en decaan van de Learning Community Molecular Medicine in het bachelorprogramma van de opleiding Geneeskunde.

Menno de Bree is als filosoof en medisch ethicus verbonden aan de Rijksuniversiteit Groningen en het UMCG.

Menno Gerkema is hoogleraar biologie aan de Rijksuniversiteit Groningen.