Vrijwaring van angst

Wij zijn angstiger dan mensen in landen waar het echt om levensbedreigende situaties gaat. Fotograaf Ton Koene verklaart deze vreemde paradox.
In Nederland maken we ons vooral zorgen om de angst voor de angst. De angst dat zaken niet lopen zoals we ze gepland hebben. De angst dat wat we onszelf toewensen niet gaat uitkomen. In Nederland kennen we geen levensbedreigende angst – dat alles wat we zijn of hebben ineens voorbij kan zijn.  Op heel veel andere plekken in de wereld is dat anders. In Afghanistan bijvoorbeeld leven mensen met het zwaard van Damocles boven zich hangend, op de randen van een bestaansminimum. Toch lijken mensen daar minder angstig. Wat kunnen we leren van die veerkracht?

Ton Koene is fotograaf van ‘gewone mensen in ongewone omstandigheden’. Koene volgde humanitaire ontwikkelingsstudies in Oxford en leerde zichzelf fotograferen. Hij werkte zestien jaar lang bij Artsen zonder Grenzen als landencoördinator in crisisgebieden, waaronder Rwanda, Sudan en Afghanistan. Sinds 2006 richt hij zich volledig op de fotojournalistiek. Zijn reportages variëren van indringende humanitaire onderwerpen tot spannende reportages voor kinderen. Hij publiceert in tijdschriften en kranten in binnen- en buitenland. Voor zijn werk in Afghanistan/Pakistan won hij een prijs in competities van de Zilveren Camera award (2011) en World Press (2013).