Het Vreemde Kind
‘Het kind niet met rust laten, is de grootste misdaad der tegenwoordige opvoeding’, schreef de Zweedse pedagoge en activiste Ellen Key in haar beroemde boek De eeuw van het kind uit 1900.
Zou een volwassene slechts één dag worden behandeld zoals we kinderen jarenlang behandelen, dan zou hij ‘krankzinnig’ worden! Ondanks de weerklank die Key vond, is de bemoeienis met het kind sindsdien slechts toegenomen. De ontwikkelingspsychologie en pedagogiek hebben niet alleen veel kennis over het kind opgeleverd, zij hebben de onbevangenheid van opvoeders ook behoorlijk op de proef gesteld. Niets in het kinderleven ontsnapt aan onze aandacht en alles wordt van belang geacht voor het toekomstig geluk van het kind. Bang voor mislukkingen, trachten we het kinderleven zo veel mogelijk te sturen en te controleren. Waar Key nog hoopte dat we het kind ooit echt zouden leren kennen, is het ons paradoxaal genoeg door alle kennis juist vreemder geworden. Een pleidooi voor meer lichtzinnigheid in opvoeding en onderwijs.
Gerrit Breeuwsma is als ontwikkelingspsycholoog verbonden aan de Rijksuniversiteit Groningen. Recent verscheen van hem Het vreemde kind. De kindertijd als sleutel tot onszelf (Amsterdam: Bert Bakker, 2009).
Hanze Jeugdlezingen
Deze lezing maakt deel uit van de serie Hanze Jeugdlezingen van het Lectoraat Integraal Jeugdbeleid van de Hanzehogeschool Groningen en Studium Generale Groningen. 3 Februari 2010 spreekt Martine Delfos over Het virtuele leven van kinderen.
