Uruzgan: blijven of vertrekken?

Alles wijst erop dat de Nederlandse troepen in Uruzgan blijven. De Nederlandse regering zette afgelopen maanden alles in het werk om meer steun van andere NAVO-landen te krijgen, in de hoop zo het parlement, en in het bijzondere de twijfelaars in de PvdA, over de streep te trekken. De trots op het goede werk van onze jongens en meisjes ter plekke en de boodschap van hoop voor het Afghaanse volk zijn de belangrijkste troeven die minister-president Balkenende in de strijd gooit. Voortzetting van de ISAF-missie in Uruzgan lijkt dan ook eerder een kwestie van geloof dan van harde argumenten.

De praktijk van anderhalf jaar Uruzgan is pijnlijk. Tegenvaller volgde op tegenvaller. De inktvlekstrategie, een veilig gebied creëren dat gestaag uitdijt, werkt vooralsnog niet. De Nederlandse troepen kunnen de veiligheid in de directe omgeving van basiskamp Holland niet eens garanderen, waardoor van de geplande wederopbouw weinig terecht komt. De vredesmissie lijkt meer en meer op een vechtmissie. Het risico voor de uitgezonden militairen is groot en de kosten rijzen de pan uit. Daar komt nog eens bij dat de bondgenoten van ISAF op de meest cruciale beleidspunten, zoals de War on Drugs, lijnrecht tegenover elkaar staan.
Reden genoeg om na twee jaar te stoppen? Nee, zegt een groot deel van de Tweede Kamer. Nu terugtrekken is strategisch lastig en verzwakt de internationale positie van Nederland. Het gaat om een NAVO-missie op verzoek van de Verenigde Naties die Nederland, als voorvechter van een internationale rechtsorde, niet zomaar mag afbreken. En dan is er nog het Afghaanse volk dat bij een glashard ‘nee’ aan zijn lot wordt overgelaten.
Kortom, de NAVO-troepen kunnen niet blijven en kunnen niet vertrekken.

Hoe komen we uit dit Afghaanse dilemma? Onder welke voorwaarden kan de missie worden beëindigd of voortgezet? Hoe houdt Nederland de regie in eigen hand? En zet Nederland met de keuze voor verlenging niet een stap in de richting van een jarenlang verblijf in Uruzgan?

Over deze heikele kwestie debatteren o.l.v. RUG-filosoof Hans Harbers:
- Mariko Peters, Tweede Kamerlid GroenLinks, voormalig diplomaat in Afghanistan
- Bram Boxhoorn, directeur van de Atlantische Commissie.
- Wim van den Burg, voorzitter Algemene Federatie van Militair Personeel (AFMP)
- Harm Evert Waalkens, kamerlid Partij van de Arbeid

De Afgaans-Nederlandse schrijver Qader Shafiq, adviseur multiculturele vraagstukken bij Osmose, spreekt een column uit.

Dit debat wordt georganiseerd door DwarsDiep - Politiek en Cultureel Debatcentrum, een samenwerkingsverband van Studium Generale
Groningen, USVA, de Faculteit Wijsbegeerte, de Openbare Bibliotheek en het Centre of Development Studies van de RUG.