Psychotherapie voor ouderen
Het raakt steeds meer in onbruik om psychotherapie te zien als een belangrijk onderdeel van de behandeling van ouderen. Schrijvers van studieboeken over ouderengeneeskunde en ouderenpsychiatrie lijken het niet meer nodig te vinden om aan dit onderwerp nog een hoofdstuk te wijden. Verzekeraars hebben de geldkraan voor psychotherapie al bijna dicht gedraaid. Van behandelaars wordt verwacht dat zij te werk gaan op basis van de resultaten van ‘klinisch onderzoek’. Waar gaat dat heen?
We worden nu al aangespoord om grote groepen uit de bevolking met meerdere geneesmiddelen tegen hart- en vaatziekten te behandelen om zo ziekte te voorkomen. Het wachten is op onderzoek dat het geven van psychofarmaca aan grote groepen ouderen met “onwelbevinden” aanbeveelt om de risico’s op problemen te verminderen. Deze denkwijze sluipt bijna ongemerkt via media, reclame, diagnostische classificatiesystemen en richtlijnontwikkelingen in de hoofden van behandelaars en van het publiek.
Het is twijfelachtig of deze ontwikkelingen werkelijk een bijdrage leveren aan het welbevinden van ouderen. In de relatie tussen veroudering en welbevinden is veel meer aan de hand dan alleen biologische veroudering en ziekte. Psychosociale bronnen van welbevinden, die alles te maken hebben met veranderend gedrag en verwerking van verlies, worden bij veroudering steeds belangrijker. En dat is het werkterrein van psychotherapeuten. Bij een langere levensduur en een toenemende vergrijzing zal de behoefte aan psychotherapie juist explosief toenemen. Het wordt tijd de werkelijke behoeften van ouderen nader te onderzoeken en daar in het zorgaanbod beter op in te spelen.
Prof.dr. Joris Slaets (Brecht, België 1953) is als hoogleraar klinische geriatrie werkzaam bij de afdeling interne geneeskunde van het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG). Hij verricht onderzoek op het snijvlak van de interne geneeskunde, de psychiatrie, de psychologie en de sociologie en is opleider voor het aandachtsgebied ouderengeneeskunde.
Pieter Boeke Lezing
De Pieter Boeke Lezing is georganiseerd in samenwerking met de Stichting Post Academiale Opleiding Psychotherapieën (PAO-P). De Stichting wil hiermee een breder publiek kennis laten maken met de thematiek van de theorie en de methodiek van de psychotherapie en het onderzoek daar naar. De lezing is vernoemd naar prof.dr. P.E. Boeke, ter eervolle nagedachtenis aan de oudvoorzitter van de Stichting en oud-hoogleraar Klinische Psychologie aan de Rijksuniversiteit Groningen. De Pieter Boeke Lezing wordt georganiseerd met publicitaire steun van Studium Generale Groningen.
De Stichting PAO-P heeft een geschiedenis van meer dan 30 jaar achter de rug. Sinds 1986 ligt haar voornaamste taak op het terrein van de stimulering van wetenschappelijk onderzoek naar psychotherapie. Daartoe wordt jaarlijks de pof.dr. P.E. Boeke-prijs uitgeloofd voor al dan niet gepubliceerde teksten waarin een bijdrage wordt geleverd aan de wetenschappelijke verantwoording van het psychotherapeutisch praktijkwerk. De tweede hoofdtaak van de Stichting bestaat uit de uitvoering van specialistische psycholtherapiescholing in de refio; met name voor reeds geregistreerde psycholtherapeuten.
